ناصر تقوایی، فیلمساز، عکاس و نویسنده و از مهمترین چهرههای مؤلف و تأثیرگذار در تاریخ سینمای ایران درگذشت.
به گزارش ایرانی مگ ، مرضیه وفامهر، همسر ناصر تقوایی ضمن اعلام این خبر در صفحه اینستاگرامش نوشت:
«ناصر تقوایی
هنرمندی که دشواری آزاده زیستن را برگزید به رهایی رسید.
پروازش را به خاطر بسپاریم.
او عاشق گیاهان بود، به یادش درخت بکاریم.
او عاشق نور بود، شمع خویش را بیافروزیم.
او عاشق جامهی سپید بود، به یادش سپید بپوشیم.
او عاشق ادبیات بود، به یادش بخوانیم.
او عاشق سینما بود، به یادش تماشا کنیم.
یاد او را با نواختن و شنیدن موسیقی، و تماشای هنرها گرامی بداریم نه غیر از این.
راهرش پر رهرو»
تقوایی زاده ۲۲ تیر ۱۳۲۰ در آبادان بود و فعالیت حرفهای خود را با مستندسازی و سپس کار در تلویزیون آغاز کرد. او با ساخت مجموعه تلویزیونی ماندگار «داییجان ناپلئون» (۱۳۵۵) به شهرتی گسترده دست یافت؛ مجموعهای که هنوز پس از گذشت دههها، در حافظهٔ فرهنگی ایرانیان زنده است.
از مهمترین آثار سینمایی او میتوان به فیلم «ناخدا خورشید» (۱۳۶۵) اشاره کرد؛ اثری که تحسین منتقدان را برانگیخت و جایزهٔ پلنگ برنزی جشنوارهٔ فیلم لوکارنو (۱۹۸۸) را برای او به همراه داشت.
او کار خود را با ساخت مستندهایی چون تاکسیمتر، مشهد قالی، باد جن و اربعین آغاز کرد و بعدها با سریال ماندگار «داییجان ناپلئون» بر اساس اثر ایرج پزشکزاد به شهرت عمومی رسید.
نخستین فیلم بلندش، آرامش در حضور دیگران (۱۳۴۷) بر پایه نوشته غلامحسین ساعدی ساخته شد و شیر نقرهای جشنواره ونیز را گرفت. پس از آن، صادق کرده (۱۳۵۱) و نفرین (۱۳۵۲) نگاه انتقادی و تجربهگرای او را تثبیت کردند.
دو فیلم دیگرش، «ای ایران» (۱۳۶۸) با محور هویت ملی و «کاغذ بیخط» (۱۳۸۰) درباره بحران ارتباط در زندگی زناشویی، نشان از تداوم نگاه اجتماعی و دقیق او دارد.
او پروژههای ناتمامی چون سریال کوچک جنگلی را نیز در کارنامه دارد که پس از توقف تولید توسط تلویزیون، سالها بعد متن سهجلدی آن منتشر شد. تقوایی با وجود دههها سکوت، همچنان بهعنوان یکی از مهمترین و تأثیرگذارترین فیلمسازان مؤلف ایران شناخته میشود.
5959
