سیاست

مسئول روایت‌های نصفه‌ونیمه از برجام چه کسانی هستند؟

چرا ما بدون آنکه اجانب دخیل باشند، ‌خودمان در داخل در باب موضوع برجام روایت‌های متفاوت و دست‌کم ناقصی داریم؟‌

به گزارش خبرآنلاین روزنامه شرقنوشت: اینجا که دیگر پای دشمن و غیرخودی در کار نیست؛ اینجا که بحث راجع به دو موضوع متفاوت نیست که هرکدام روایت خاص خود را داشته باشد.

هیچ‌یک از راویان این قرارداد (اعم از دست‌اندرکاران و مخالفان) تمام داستان را روایت نمی‌کند و هرکدام فقط بخشی را بازمی‌گوید که گمان می‌رود با گرایش یا منافع او سنجاق شده است.

تبیین، تأویل و تفسیرهایی که از برجام می‌شود، یکی از بدخیم‌ترین مصادیق جنگ روایت‌هاست؛ جنگی که موجد و موجب نقار و قهر و غضب جناحین، از بین رفتن اعتماد عمومی و انرژی و وقت مسئولان و غیرمسئولان شده است.

راستی چرا ما به چنین آفت و دردی مبتلا شده‌ایم؟‌ این اگر فاجعه‌ای در تراز ملی نیست، پس چیست؟ این اگر جنگ داخلی از نوع نرم نیست، پس چیست؟ این اگر اسباب دشمن‌شادی و طبعا سرافکندگی ما نیست، پس چیست؟ این مگر باعث سایش توانمندی‌های بالقوه و بالفعل ما نمی‌شود؟ این مگر ما را به سمت پرتگاه نمی‌برد؟

آنها که پدیده‌هایی همچون همین برجام را به‌طور ناقص، گزینشی و خودسانسورشده روایت می‌کنند، بدانند که با گفتن نصف حقیقت مرتکب بدترین دروغ‌گویی می‌شوند. این از آن رو بدترین است که بخشی از حقیقت را با خود دارد و همین باعث گمراهی اذهان عمومی و تشویش افکار می‌شود که بسیار خطرناک است.

گفتن نصفه‌ونیمه حقیقت (یا همانا گفتن بزرگ‌ترین دروغ) دارای اثر وضعی خانمان‌سوزی است. همین اثر تا آنجا که به برجام مربوط می‌شود، سایه شومش را در این ۱۰ سال بر همه شئونات زندگی ما ایرانیان گسترانده و خسارات جانی و مالی وحشتناکی تحمیل کرده است.

در این روایتگری نصفه‌ونیمه، عواملی همچون اعمال سانسور و عدم اطلاع‌رسانی درباره شرایط خطیر و خطرناکی که کشور در بدو روی کار آمدن دولت یازدهم با آن مواجه بود و ما را از سر ناچاری به مذاکره با پنج کشور عضو دائمی شورای امنیت و آلمان (۱+۵) کشاند و توافقی به اسم «برنامه راهبردی جامع اقدام (اختصارا برجام)» را نتیجه داد، بامبول‌بازی‌های سیاست‌زده و نیز ساده‌لوحی‌ها، قهرمان‌بازی‌ها و تنگ‌نظری‌ها درباره مشارکت‌جویی به منظور انجام بهینه مذاکرات و تنظیم قراردادی پخته و منصفانه‌تر و عدم آگاهی کافی از ادبیات و اصطلاحات فوق‌العاده تخصصی چنین توافق‌نامه‌هایی و غفلت از شیطنت‌های حرفه‌ای آمریکایی‌ها دخیل و سهیم‌ هستند.

چکیده کلام آنکه‌ اگر نبود عوامل نام‌برده و اگر نبود اثر وضعی زیان‌بار و خطرناک آنها و اگر نبود دور تسلسل وقفه‌ناپذیر روایتگری‌های جناحی به‌شدت هزینه‌زا در این یک دهه اخیر، به این کشور و مردم آن تا این حد جفا روا نمی‌شد.

17302

نوشته های مشابه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا