وزیر اسبق اطلاعات: آمریکا هم شاخ دارد، هم سٌم و هم دٌم/بزرگنمایی برجام اشتباه بود/ کاپیتولاسیون هنوز هم در روابط ایران و آمریکا قابل مشاهده است
مصطفی پورمحمدی با بیان این که کاپیتولاسیون هنوز در روابط ایران و آمریکا نمایان است، گفت: اشغال سفارت آمریکا اقدام احساسی و یا از پیش طراحی‌شده نبود.
به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین، مصطفی پورمحمدی با حضور در جمع دانشجویان دانشگاه کاشان با اشاره اشغال سفارت آمریکا در سال ۱۳۵۸، گفت: این حرکت صرفاً یک اقدام احساسی و یا از پیش طراحی‌شده توسط دولت و مسئولان نبود بلکه نتیجه احساس ملی گسترده در برابر دخالت‌ها و سیاست‌های آمریکا در ایران پس از انقلاب اسلامی بود.
بنا بر روایت ایسنا وی تاکید کرد:حوادث را باید در ظرف زمانه خودش تحلیل کرد. ما امروز با شرایط موجود و تجربیات انباشته فعلی نمی‌توانیم آن حادثه را ارزیابی کنیم.
مهمترین بخش های این سخنرانی را در ادامه می خوانید:
*در ماجرای کاپیتولاسیون در سال ۱۳۴۳، آمریکایی‌ها مصونیت قضائی می‌خواستند که به‌نوعی نشان‌دهنده تحقیر ملت‌ها و کشورها بود. این موضوع هنوز هم در روابط ایران و آمریکا قابل مشاهده است، به‌ویژه زمانی که سردمداران آمریکا خود را «ملت برگزیده» می‌دانند و معتقدند «ما ملت برگزیده‌ایم، نخبه‌ایم» و به هیچ‌کدام از حقوق انسانی و روابط برابر میان ملت‌ها اعتقاد ندارند.
* دربرابر چنین قدرتی که هم شاخ دارد، هم دم و هم سم، باید با دقت و تدبیر برخورد کرد. برخی معتقدند در برابر این قدرت جهانی باید کوتاه آمد و از اهداف و شعارهای خود دست برداشت؛ چنین دیدگاهی صحیح نیست. آمریکا با منطق استکباری خود هیچ‌گاه رضایت نخواهد داد و تا زمانی که ایران کاملاً تسلیم نشود، کوتاه نخواهد آمد.
*اشغال سفارت آمریکا فقط به‌دست گروهی از دانشجویان انجام نشده است. بسیاری از مردم ایران به ویژه پس از انقلاب احساس می‌کردند آمریکا نمی‌خواهد اجازه دهد ایران به آرامش و ثبات برسد. این نگرانی‌ها باعث شد در نهایت دانشجویان به‌عنوان اراده و احساس نهفته اجتماعی این احساسات را تجمیع کرده و تصمیم به اشغال سفارت آمریکا بگیرند.
*اشغال سفارت نه یک حرکت ضدآمریکایی در ایران، بلکه یک حرکت جهانی برای شکستن هیمنه آمریکا بود. این اقدام احساس قدرت و اقتدار ملی در ایران ایجاد کرد و باعث شد بسیاری از ملت‌ها در سراسر جهان احساس کنند که می‌توانند علیه سلطه‌گری و استکبار آمریکا ایستادگی کنند. این حرکت به نوعی «عقده‌گشایی» جهانی علیه سلطه آمریکا بود، چراکه برای اولین‌بار کشوری به خود جرئت داد به مرکز استکبار جهانی حمله کند.
*مسئولان باید پس از این حرکت، به‌خوبی پیامدها را مدیریت و از بروز مشکلات جدید جلوگیری می‌کردند. باید بدانیم دشمنی آمریکا چه با تسخیر سفارت که مرکز توطئه علیه انقلاب اسلامی بود و چه بدون آن، ادامه می‌یافت.
*ایران با ایستادگی در مقابل اسرائیل و جبهه غرب، نقش بسیار مهمی در حفظ امنیت و یکپارچگی کشورهای منطقه ایفا کرده و وقوع قراردادهایی همچون پیمان ابراهیم را به تاخیر انداخته است. اگر ایران در مقابل اسرائیل نمی‌ایستاد، وضعیت منطقه کاملاً تغییر می‌کرد و کل منطقه طعمه تجاوزات اسرائیل شده بود.
* برجام نباید به‌عنوان مبنای تاریخ‌سازی در نظر گرفته شود، برجام یک نقطه از فرآیند سیاسی و دیپلماتیک ایران است که از یک طرف می‌توانست ظرفیت و موقعیت‌سازی داشته باشد، اما از طرف دیگر نمی‌توانست تمامی مشکلات کشور را حل کند و بزرگنمایی دستاوردهای آن یک اشتباه استراتژیک بود. ایران باید از برجام به‌عنوان ابزاری برای رفع موانع استفاده می‌کرد اما نباید همه امیدها به آن بسته می‌شد که متاسفانه چنین نشد.
