درگذشت بهرام بیضایی، نویسنده و کارگردان برجسته تئاتر و سینمای ایران، موجی از واکنشها و پیامهای تسلیت را از سوی نهادها و سازمانهای فرهنگی و سینمایی کشور بهدنبال داشت؛ واکنشهایی که بیش از هر چیز، بر جای خالی یکی از مهمترین چهرههای اندیشهمحور هنر ایران تأکید دارند.
به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین،، نویسنده، نمایشنامهنویس و کارگردان برجسته تئاتر و سینمای ایران، روز گذشته پنجم دیماه ۱۴۰۴ و همزمان با سالروز تولدش، در سن ۸۷ سالگی درگذشت.
انتشار خبر درگذشت این چهره تأثیرگذار فرهنگ و هنر ایران، با واکنشها و پیامهای تسلیت متعددی از سوی نهادها و سازمانهای فرهنگی و سینمایی کشور همراه شده است؛ پیامهایی که هر یک به جایگاه ویژه و نقش ماندگار بیضایی در تاریخ هنر ایران اشاره دارند.
مدیرعامل موزه سینما
مدیرعامل موزه سینما در پی درگذشت استاد بهرام بیضایی نوشت: «درگذشت یکی از مفاخر بیتکرار هنر و فرهنگ این مرز و بوم، استاد بهرام بیضایی، بیتردید ضایعهای جبرانناپذیر است. سینمای ایران یکی از مفاخر بزرگ و بیبدیل خود را از دست داد و ما تنها نظارهگر خالی شدن سینمای ایران از استادان و اندیشمندان بزرگ آن هستیم.
استاد بهرام بیضایی عمر پربار خویش را وقف پاسداری از هویت، زبان و تاریخ این سرزمین کرد و با آثاری ماندگار و نگاهی ژرفاندیش، افقهای تازهای در هنرهای نمایشی و سینمای ایران گشود و نام خود را برای همیشه در حافظهی فرهنگی این سرزمین ثبت کرد.
موزه سینمای ایران، فقدان این استاد یگانه را به خانوادهی گرامی ایشان، جامعهی هنری کشور و همهی دوستداران فرهنگ و هنر ایران تسلیت میگوید.
رئیس سازمان سینمایی
رئیس سازمان سینمایی نیز در پیامی درگذشت بهرام بیضایی را تسلیت گفت.
در پیام رائد فریدزاده در فقدان کارگردان نامدار سینمای ایران آمده است: امروز سینمای ایران، یکی از «معماران هویت» خود را از دست داد. استاد بهرام بیضایی، آنسوی پردههای نقرهای و فراتر از واژگان صحنه، نگاهبان بیدار حافظه جمعی ما بود. او کسی بود که نبض اسطوره را در کالبد معاصر دمید و تاریخ را نه به مثابه گذشتهای مرده، که به عنوان حقیقتی جاری و تپنده به تصویر کشید.
در جهان فلسفی بیضایی، «جستوجو» و پرسشگری اصل اصیل و بنیادین هستی بود؛ جستوجوی ریشهها در تلاطم بادها و بازخوانی حقیقت، در غبار سوءتفاهمهای تاریخی. او به ما آموخت که سینما میتواند «آیین» باشد و دوربین، ابزاری برای کشف لایههای مکتوم روح ایرانی. از «رگبار» که باران آگاهی بر جانهای تشنه بود، تا «باشو» که سرود همبستگی خاک و خون گشت، هر نمای او، سندی بر منزلت والای هنر در این سرزمین است.
به واقع که استاد سخن و کلام بود که با زبان سره و نگاه نافذش، غبار از چهره میراث کهن برگرفت و به آن جایگاهی جهانی بخشید. بیضایی ثابت کرد که برای جهانی شدن، باید از عمیقترین سرچشمه های وجودی خود رسوخ کرد. سینمای ایران همواره وامدار دقت هندسی، وسواس حکیمانه و نگاه متفکرانه او خواهد بود.
اینجانب، فقدان اندیشمند یگانه عرصه فرهنگ و هنر را به خانواده گرانقدر ایشان، اصحاب سینما و تئاتر و تمامی کسانی که با آثار او زندگی کردند، تسلیت عرض میکنم.
نام و یاد و خاطره بهرام بیضایی در تالار آینه فرهنگ ایران، برای همیشه تکثیر خواهد شد و حضور معنویاش، چونان نوری تابان برای آیندگان، پایدار خواهد ماند.»
خانه سینما
خانه سنیمای ایران در پیام تسلیت خود نوشت: خانه سینمای ایران باتاسف بسیار درگذشت «بهرام بیضایی» استاد ماندگار و تکرار نشدنی سینما و تاتر ایران را به خانواده وی به ویژه مژده شمسایی همسر آن مرحوم و علاقمندان فرهنگ و هنر ایران زمین تسلیت میگوید.
بیشک آثار او در زمینههای مختلف هنرهای نمایشی و همچنین کتابها و نوشتههایش برگ زرینی در فرهنگ غنی کشورمان است و هرگز از یادها نخواهد رفت.
نام او در دنیای هنر جاودان خواهد بود زیرا خود او فرهنگ ایران را جاودان و ماندگار میخواست.
۶ دی ماه ۱۴۰۴
روحش شاد و یادش گرامی
مرکز گسترش سینمای مستند، تجربی و پویانمایی
مرکز گسترش سینمای مستند، تجربی و پویانمایی نیز با انتشار پیامی درگذشت بهرام بیضایی سینماگر، پژوهشگر، نمایشنامهنویس و کارگردان تئاتر را تسلیت گفت. در این پیام آمده است: «درگذشت استاد بهرام بیضایی، کارگردان، پژوهشگر و نمایشنامهنویس نامدار ایرانی ضایعهای برای فرهنگ و هنر سرزمینی است که همواره از آن یاد کرد و به تاریخ و فرهنگش عشق ورزید.
بهرام بیضایی، برای دوستداران فرهنگ و هنر ایرانی، همواره زنده خواهد بود. این فقدان را به خانواده بزرگ سینمای ایران و دوستدارانش تسلیت میگوییم. مرکز گسترش سینمای مستند، تجربی و پویانمایی»
این خبر به روزرسانی میشود.
۵۹۲۴۴
