رئیس جمهور پزشکیان می تواند داعیه دار دیپلماسی زندگی در دوقطبی «حیات و جنایت» در جهان امروز باشد، مشروط بر آنکه از ظرفیت های شخصی خود کاملا بهره گرفته تا تبدیل به یک برند متمایز شود.
یکی از این ظرفیت‌های بسیار موثر پزشکیان که تاکنون پنهان مانده، پزشک بودن اوست که می تواند برایش فرصت داعیه داری دیپلماسی زندگی را در جهان امروز بسازد. اما چگونه؟. راهکارهای ساده ای دارد که یک نمونه آن این است:
۱- من اگر در مصاحبه با رئیس جمهور پزشکیان بودم، از وی می پرسیدم اگر -به فرض محال- رئیس جمهور آمریکا برای زنده ماندن فقط نیاز به درمان توسط شما را به عنوان یک پزشک داشته باشد، چه می کنید؟. می گذارید ترامپ بمیرد، یا او را زنده نگه می دارید؟. پاسخ این سوال البته روشن است. پزشکیان قبل از اینکه یک رئیس جمهور باشد، یک پزشک است و برابر سوگند پزشکی خود نمی تواند به این سوال پاسخ منفی بدهد چون قسم خورده سلامت و بهبود بیمار-بخوانید هر بیماری- را باید بر منافع و امیال خود مقدم بدارد!.
۲- درباره چیستی و چرایی ضرورت اینگونه پرسش و پاسخ های بظاهر ساده و حتی انتزاعی با رئیس جمهور، خیلی روشن است. البته بخشی از دلایلم را قبلا در یادداشت «دیپلماسی بی دیپلمات» نوشته ام ولی اگر بخواهم صریح تر بگویم، رئیس جمهور پزشکیان هنوز نتوانسته خود را به قافله «بیگ بنگ های مجازی» روسای جمهور دنیا متصل کند و نقش رسانه ای خود را در دیپلماسی جهانی، ایفا نماید. این در حالی است که پزشکیان به عنوان یک پزشک سوگند خورده در حفظ حیات انسانها، می توانست و می تواند بخوبی جای خود را در دوقطبی حیات و جنایت تعریف کرده، از پشتوانه تاریخ پزشکی ایرانی بهره گرفته و همچون اسلاف تاریخی خود،پیام آور حیات و زندگی برای جهانیان باشد. مگر جز این است که پزشکی ایرانی از تریتا و ابن سینا و رازی ها تا حسابی و موسیوند و سمیعی ها قرن‌هاست که پای حفظ حیات بشری ایستاده و هنوز هم هستند. پس چرا رئیس جمهور ایران نباید به اقتضای حرفه خود سخن بگوید و با اتکا به تاریخ پزشکی سرزمینش، از حفظ حیات رئیس جمهور کشوری بگوید که هر چه دشمنی بوده با کشورش کرده است!.
۳- اما پیامدهای این کنش رسانه ای چه خواهد بود؟. اولین پیامد این کنش چند جمله ای رسانه ای، امتداد بخشیدن به گفتمان «ای ایران بخوان» در سطح جهانی است و جلب توجه آنها به تاریخ زندگی بخشِ پزشکی ایرانی که همچنان هم در جای جای عالم توسط متخصصانی پرآوازه جاری است. پیامد دوم، ایجاد فرصت ابتکار عمل رسانه ای برای پزشکیان با برخورداری از دو عنصر انتزاع و غافلگیری است که می تواند جریان رسانه ای جدیدی را با دوقطبی «حیات و جنایت» به نفع کشور ایجاد کند تا به دنیا بفهماند که ایران را نباید فقط در یک پرونده هسته ای ببینند!. آخرین پیامد و شاید مهم ترین آنها هم در مجمع عمومی سازمان ملل در نیویورک اتفاق خواهد افتاد که رئیس جمهور پزشکیان می تواند به عنوان یک پزشک ایرانی دنیا را دعوت کند به داوری درباره دو قطبی حیات و جنایت در جهان امروز، که در یک طرف آن ایران ایستاده است و تاریخ پزشکی زندگی بخش آن با نمادی ۱۷۰۰ ساله به نام دانشگاه جندی‌شاپور و در طرف دیگر آن مؤسسه فناوری ماساچوست قرار دارد، با فارغ التحصیلی به نام بنیامین نتانیاهو!.
* فعال رسانه ای و دبیر سابق پایگاه اطلاع رسانی آیت الله هاشمی
