معنی "پاسداری" می‌دانید یعنی چه؟ "ایثار و فداکاری" چطور؟ برای یافتن این معناها کافی‌ست تنها نگاهی گذرا به خانواده بزرگ، مهربان، شجاع و دلسوز "عشایرِ" غیور ایران اسلامی بیاندازیم.
در جای‌جای این مرزو بوم آنها را پیدا کردید؟ دیدید که چطور عاشقانه از "خاک و آبِ" وطن، از "امنیت غذایی" هم‌وطنان پاسبانی می‌کنند؟
آقای رئیس‌جمهور، این مردمان سزاوار عشق ورزیدن هستند، نه بی‌توجهی محض که نامش را گذاشته‌اید طرح "انحلال سازمان عشایر ایران"!
بناست، یک روز بعد از روز "روستا و عشایر"، یعنی شانزدهم مهر شورای عالی اداری کشور، طرح انحلال سازمان عشایر ایران را بررسی کند؛
تنها سازمان تخصصی که به جامعه عشایری خدمت می‌کند و پیگیر خدمات مختلف دستگاهای اجرایی کشور به عشایر عزیز است.
به عنوان یک عشایرزاده از ایل بزرگ فیروزجایی (با 32 طایفه) طایفه عرب در استان مازندران، از رییس جمهور و دولتمردان می‌پرسم "کدام قشر از اقشار جامعه می‌توانند بدون متولیِ واقعی به حیات و ایفای درست نقش خود ادامه دهند که جامعه عشایری بتواند؟"
عشایر، تولیدکنندگان پدافندی هستند؛ چطور؟ این زنان و مردان خستگی‌ناپذیر طی همین جنگ ۱۲ روزه نشان دادند که بدون اتکاء به آب و برق دولتی به تولید مواد غذایی ایرانیان ادامه می‌دهند و ۵۳ تنِ‌شان نیز به شهادت رسیدند.
عشایر ۲۵ درصد پروتئین مصرفی جامعه و به عبارتی هر عشایری گوشت مصرفی ۱۶ نفر ایرانی را تولید می‌کند.
۳۵درصد از صنایع دستی و ۴۵ درصد از فرش‌های صادراتی ایران حاصل دسترنج عشایر کشور است…
در شرایطی که دوست و دشمن از خنجر زدن به پیکر و تنِ وطن‌مان ابایی ندارند و امنیت کشور، خاصه امنیت غذایی اولویت ایران اسلامی است، جای تقویت این سازمان، نقشه‌ی انحلال آن را مطرح می‌کنید؟
این مردان و زنان مدافع و قراول ایران عزیز شایسته توجه و پشتیبانی‌اند آقای رییس‌جمهور.
*فعال سیاسی و رسانه ای
29218
