رامونا شاه، بازیگر نمایش «عروس انار» در گفت‌وگو با خبرآنلاین از خرافه‌پرستی و رفتار اشتباهی که در ما نهادینه شده است گفت و از این که این روزها تقریباً همه‌مان به این درد دچاریم و متوجه‌اش نیستیم؛ به نوعی کورِ خود بودن و بینای دیگران شدن.
به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین، رامونا شاه، بازیگر نقش ناربانو در نمایش «عروس انار» به نویسندگی و کارگردانی حسین جمالی که هر شب ساعت ۱۸ و ۳۰ دقیقه در سالن استاد سمندریان تماشاخانه ایرانشهر روی صحنه است درباره این نقش و حضورش در «عروس انار» با خبرآنلاین به گفت‌وگو نشست.
رامونا شاه درباره شخصیت ناربانو گفت: «ناربانو، دختری است که سال‌ها پیش برای برگشت برکت به باغ و باغات به عقد درخت درآمده و حالا زنی جداافتاده است که تمامی آرزوها و امیدهایش بر باد رفته و به همین سبب در آستانه تعیین عروس جدید برای درخت به مبارزه با این خرافه و خرافه‌پرستی برمی‌خیزد.»
او در پاسخ به دلایل حضور و همکاری‌اش با حسین جمالی، نویسنده و کارگردان «عروس انار» توضیح داد: «همیشه شیوه کاری حسین جمالی و این که متون کلاسیک را به زیبایی با موسیقی و آواز و شیوه‌های نمایش ایرانی ادغام می‌کرد، برایم بسیار جالب بود و دوست داشتم با او کار کنم و بعد از خواندن متن با توجه به شکل غنایی و شعرگونه آن خیلی هم بیشتر به این همکاری مشتاق شدم.»
این هنرمند همچنین با اشاره به چالش‌هایی که در مسیر رسیدن به نقش با آن‌ها روبه‌رو بوده است، عنوان کرد: «با این که گوش موسیقی بسیار خوبی دارم و در مقاطع مختلف با حضور در کلاس‌های سلفژ به سراغ آموختن آواز رفته‌ام اما چون هیچ یک را تا پایان ادامه ندادم، توانمندی کافی برای آواز خواندن را نداشتم و هنوز هم البته ندارم، اما با کمک‌ها و هدایت‌های بسیار خوب امین همیالی، تنظیم‌کننده ترانه‌ها به حد قابل قبول و قابل اجرایی برای خواندن در کار رسیدم و هر روز هم برای بهتر شدن تلاش می‌کنم. مورد دیگر درک فضای ذهنی کارگردان در زمینه حرکت‌ها، فرم‌ها و فیگورهای بدن به هنگام بازی بود. بازنمایی جایی بین خیال و واقعیت و غش کردن بیشتر به سمت خیال به دور از اگزجره و تکلف…»
او ادامه داد: «متن از واقعیت روزگاری که در آن به سر می‌بریم، می‌گوید. با عمیق شدن در متن متوجه می‌شویم که در چه جامعه خرافه‌زده‌ای زندگی کرده و می‌کنیم تا حدی که آن‌قدر خرافات به خورد وجودمان رفته که دیگر خودمان متوجه نیستیم و به سانسورچی‌ها و زندانبان‌هایی برای خودمان و دیگران تبدیل شده‌ایم. باورنکردنی‌ست و شبیه وهم و خیال اما حقیقتی‌ست بسیار ترسناک و غم‌انگیز. آیا می‌توانیم خودمان را از این وضعیت، پاک، آزاد و رها کنیم!؟ بله اما با در خود غور کردن بسیار و دست از سر یکدیگر برداشتن و در کار هم فضولی نکردن. اصلاً کار ساده‌ای نیست اما بسیار پربرکت، لذت‌بخش و لازم است.»
شاه افزود: «حالا من به عنوان بازیگر باید به گونه‌ای بازی کنم که واقعیتی را که در ناخودآگاه همه ما نهادینه شده است بیدار کنم. جایی بین فضای فانتزی و واقعی ذهن کارگردان و متن او که خودش آن را نوشته و واقعیت تلخی که جزئی از وجود خودمان شده به شکلی که دیگر متوجه‌اش نیستیم ولی وجود دارد و تنها راه رهایی از آن آگاهانه نگاه کردنش است. این‌ها چالش‌های هر روز و هر شب من بودند و هستند. از روز اول تمرین تا همین الان و هر شب که روی صحنه هستم.»
او با بیان این که قطعاً کیفیت نقش می‌تواند کمیت را تحت تأثیر قرار دهد، گفت: «بخشی از کیفیت در اهمیت کاراکتر و میزان تأثیرگذاری‌اش در روند داستان است و بخش دیگر در چگونه جان بخشیدن به آن کاراکتر است که توسط کارگردان و عمدتاً بازیگر صورت می‌گیرد. پس با توجه به درهم‌تنیدگی این دو اهمیت این موضوع در هر نقش و هر متنی متفاوت است و البته که باور دارم ایفای نقش کوتاه به شکل مؤثر از ایفای نقش بلند بسیار سخت‌تر است و کار هر کسی نیست.»
بازیگر نمایش «عروس انار» افزود: «کمیت بالای نقش به بازیگر مجال به نمایش گذاشتن هم نقش و هم خویش بازیگر را که همان توانمندی‌های اوست در جای جای اثر می‌دهد. چالش نقش با کمیت پایین این است که بازیگر برای به نمایش گذاشتن خویش خودش خیلی باید ریزبینانه و با ظرافت عمل و بازی کند تا بتواند در زمانی کوتاه به بهترین خروجی با حداکثر تأثیرگذاری برسد اما وقتی به آن می‌رسی، بسیار لذت‌بخش است. من این تجربه را در کارهای متعددی نظیر فیلم‌های «قدمگاه»، «شیرین» و سریال‌های «مختارنامه»، «دفتر یادداشت» و نمایش «اوج طوفان» داشته‌ام. جایی که با حضوری کوتاه می‌آیی و می‌روی و تماشاچی تا پایان کار منتظرت است که برگردی.»
رامونا شاه درباره جامعه مخاطب نمایش «عروس انار» بیان کرد: «از آن‌جا که حسین جمالی مانند کارهای پیشین خود تکنیک‌های نمایشی و ساز و آواز ایرانی را به خوبی با اشکال مدرن در هر زمینه‌ای از موسیقی گرفته تا اتفاقات صحنه‌ای درآمیخته است در نتیجه نمایش «عروس انار» برای مخاطب امروز که به واسطه تکنولوژی و فضای مجازی، به‌روزترین‌های دنیا در هر حوزه‌ای را در دسترس دارد، بسیار جالب و قابل قبول است و مخاطب با رضایت کامل و درک پیام اثر و حالی خوش از اینکه با دیدن این نمایش حداقل یکی، دو قدمی رو به جلو برداشته، سالن را ترک می‌کند.»
این هنرمند در پایان سخنانش گفت: «خرافه‌پرستی و رفتار اشتباهی که در ما نهادینه شده است، ریشه در تکرار و عدم آگاهی به تشتت فلسفی دارد. چیزی که این روزها تقریباً همه به آن دچاریم و متوجه‌اش نیستیم. به نوعی همان کور خود بودن و بینای دیگران شدن است. چشم‌مان مدام برای گرفتن ایراد از هم کار می‌کند. می‌گوییم: دروغ نه بعد دروغ می‌گوییم و توجیه می‌کنیم که مصلحتی است. تنها درمان این درد کمی در خود غور کردن و خود را به جای دیگران گذاشتن است که خیلی هم راحت نیست.»
۲۴۲۲۴۲
